Drama is een bijzondere kunst. Zoals bekend waren Tsjechovs tijdgenoten in hun perceptie van zijn toneelstukken in twee kampen verdeeld. Vurige fans van het Kunsttheater stuitten op beleefde onverschilligheid of regelrechte vijandigheid, zelfs van degenen die de prozaschrijver Tsjechov zeer gezind waren. "Tsjechov is een onbetwist talent, maar zijn toneelstukken zijn slecht. Ze lossen de problemen niet op, er is geen inhoud", herhaalde L. Tolstoj meer dan eens in gesprekken. “Zijn toneelstukken zijn verre van de beste die hij heeft geschreven...” zei I. Bunin. Er is veel veranderd in de 20e eeuw. Met de ontwikkeling van het regietheater heeft het drama als tekst zijn betekenis verloren: het leeft en sterft in de voorstelling. En slechts enkele toneelstukken - misschien worden ze klassiekers genoemd - hoeven niet alleen op het podium te worden gezien, maar ook te worden gelezen.
Драматургия — искусство особое. Как известно, современники Чехова в восприятии его пьес разделились на два лагеря. Горячие поклонники Художественного театра наталкивались на вежливое равнодушие или откровенную неприязнь даже тех, кто был весьма расположен к Чехову-прозаику. "Чехов — несомненный талант, но пьесы его плохие. В них не решаются вопросы, нет содержания", — не раз повторял в беседах Л.Толстой. "Пьесы его далеко не лучшее из написанного им..." — говорил И.Бунин. В XX веке многое изменилось. С развитием режиссерского театра драма как текст утратила свое значение — она живет и умирает в спектакле. И только немногие пьесы — наверное, они и называются классикой — необходимо не только видеть на сцене, но и читать.
